Centrum Kulturalnych Spotkań

Aktualności

Niezwykły obraz prowincji

Rozmiar tekstu

Włącz lektora.

Wyłącz lektora.

BARWY PROWINCJI

Jest tylko miejscem na mapie, a nie miejscem w duszy, wyobraźni czy umyśle. PROWINCJA – słowo, którego się kiedyś panicznie bano, bo deprecjonowało i upokarzało. Dziś oznacza inspirację lokalnością, tworzenie poza wielkimi centrami kultury i sztuki, podatnymi na komercję i „globalne trendy”, które równie szybko przychodzą, co odchodzą. Ta wystawa mogłaby też nosić tytuł „Prowincja – Reaktywacja”, tyle, że dzieje się w „realu” a nie w „matrixie”...

Ponad 100 prac, obrazów w różnych technikach i o zróżnicowanej tematyce, pokazanych w zawierciańskiej Galerii Sztuki ZAWartE MOK „Centrum”, to wystawa zbiorowa łącząca prace autorstwa uczestników warsztatów artystycznych prowadzonych przez Fundację „Stara Szkoła” w Podzamczu oraz poplenerowe prace uczestników pleneru malarskiego Vrbov 2016 (Słowacja), zorganizowanego przez Regionalny Ośrodek Kultury w Częstochowie.

O ile w tej drugiej, niejako słowackiej części wystawy, mamy do czynienia ze spójnością tematyczno-formalną prac wielu autorów, o tyle część pierwsza to kompozycja wielu motywów, malarskich sposobów przedstawiania i technik. Łączą je autorzy, skupieni wokół skromnej, tchnącej jednak delikatną, kobiecą charyzmą Dorotą Supkowską, która wraz z Wojciechem Jagielskim prowadzi od 2015 roku warsztaty artystyczne w Świetlicy w Podzamczu.

Choć na wystawie pokazało się kilkudziesięciu autorów, nie sprawia ona wrażenia chaotycznego zestawu prac, co zapewne jest efektem przemyślanej koncepcji prowadzenia warsztatów, na których precyzyjnie określa się temat, technikę i dopiero wówczas – na tej wspólnej bazie – każdy z artystów rozwija je indywidualnie, w sobie właściwy tylko sposób.

Najlepszym tego przykładem są malarskie wariacja na temat motywów jurajskich, przede wszystkim malowniczych ruin średniowiecznych warowni ze Szlaku Orlich Gniazd, jak i ostańców, czy pagórkowatego krajobrazu tej części Wyżyny Śląskiej. W sposobie ujęcia mamy tu całą gamę stylów: od bliskiego realizmowi, przez impresjonistyczne, migotliwe klimaty, po bliskie miękkiej abstrakcji znaczącej barwną plamą zarysy pozostałości dumnych niegdyś zamczysk.

Czymże byliby artyści-malarze bez prób ujęcia ludzkiej postaci (np. tancerki), bez klasycznego tematu krajobrazu, lasu, wodnych oczek i rzeczułek, ba, bez zmierzenia się z nieustannie modnym motywem konia, czy dekoracyjnym motywem kwiatów?

Być może ugrzęźliby w jednym tylko nurcie ekspresji i z czasem sami zaczęli siebie naśladować. A oni po prostu poszukują.

Jeśli jeden artysta naśladuje innego, to czyni to z szacunku dla mistrza, z przekory wobec obcej mu wyobraźni albo... z bezsilności twórczej, gdy brakuje mu indywidualnego impulsu.

Artyści z „Barw Prowincji” nikogo nie starają się naśladować, a jeśli nawet wykształcony odbiorca dopatrzy się jakiś „wpływów”, „koincydencji”, będzie miał skojarzenia z płótnami wielkich mistrzów pędzla – to ostatecznie uzna to za inspirację, za podpowiedź z głębi podświadomości, wreszcie za rodzaj kongenialności.

BARWY PROWINCJI mienią się – przynajmniej dla mnie – wszystkimi kolorami wyobraźni; tęcza w porównaniu z nimi jest tylko siedmiobarwna...

Andrzej Borkiewicz

zdjęcia z wernisażu wystawy 27 kwietnia br.

Uczestnicy warsztatów – autorzy prac:

Ewa Marek (Ogrodzieniec – Cementowania)

Krystyna Dmochowska (Ogrodzieniec – Żelazko)

Jadwiga Papier (Ogrodzieniec)

Grażyna Studzińska (Ogrodzieniec)

Anna Studzińska (Ogrodzieniec)

Zofia Wróbel (Ogrodzieniec)

Ryszard Mikulski (Ogrodzieniec)

Maria Maciążek (Ogrodzieniec)