Projekt zakładał wykonanie 2 rzeźb parkowych, które zostaną wykonane z dwóch jakże ważnych dla Zawiercia materiałów – stali oraz szkła. Działania związane w wykonaniem rzeźb trwały etapami, a ostatecznie rzeźby znalazły się w przestrzeni parkowej Miasta Zawiercie - w Parku Tadeusza Kościuszki.

Wybrane przez nas postaci, które pragnęliśmy upamiętnić, to dwie osobowości. Podchodząc bardzo szeroko do tego zagadnienia uznaliśmy, że warto pokazać szeroki przekrój dziedzin, w których zawiercianki się specjalizowały.

Michalina Isaak - zapisała się w historii Polski jako wybitna podróżniczka i entomolożka, która samodzielnie wybrała się do Puszczy Amazońskiej, by badać motyle. Jej wkład w rozwój polskiej entomologii jest niezrównany, sama skromnie przyznawała, że kontynuowała jedynie dzieło swojego ukochanego męża. Należy podkreślić, że działała na początku XX w, a więc dokonywała rzeczy wtedy dla kobiet nieosiągalnych.

Zawierciańskie „Szklarki” – pracownice Huty Szkła Gospodarczego „Zawiercie”. To przedstawicielki ogromnej grupy kobiet, pracujących na przeróżnych stanowiskach produkcyjnych, wymagających w wielu sytuacjach nadludzkiej siły, sprawności a zarazem delikatności, wyrafinowania i artystycznego zacięcia. To projektantki, technolożki, zdobniczki, pomocnice hutnika, magazynierki i wiele innych, które oddały swoją pracę, pasję ale nierzadko też zdrowie trudnemu materiałowi, jakim jest szkło.

 

Działania projektowe rozpoczęliśmy poprzez spotkania edukacyjne, które polegały na pracy z projektantami, artystami szkła oraz rzeźbiarzami przy koncepcjach projektowych. Były to warsztaty plastyczne, które pozwoliły stworzyć elementy składowe każdej kompozycji. Wzmocnione zostały wykładami opowiadającymi 2 historie zawierciańskich kobiet poprowadzonymi przez wykwalifikowanego historyka. Były w to w sumie dwudniowe spotkania projektowe. Odbywały się w Galerii Stara Łaźnia, która jest ważnym miejscem dla kolekcjonerów i artystów szkła oraz dla społeczności młodych twórców.

Stworzone przez uczestników koncepcje posłużyły projektantom i artystom do przygotowania gotowych i technologicznie możliwych do wykonania elementów składowych każdej z rzeźb. Po wykonaniu projektów wszystkich dwóch kompozycji rozpoczął się etap prac technologicznych, z których przygotowany został reportaż zdjęciowy pokazujący poszczególne etapy działań.

Całość zadania została zwieńczona stałą ekspozycją rzeźb parkowych, która jest szeroko dostępną formą obcowania ze sztuką. Dodatkowym elementem tych działań jest katalog, który stanowi formę zapisu całego projektu, prac uczestników, działań edukacyjnych oraz etapów tworzenia rzeźb i efektów końcowych. Katalog w formie elektronicznej został zamieszczony na stronie internetowej MOK Zawiercie.

Do projektu zaprosiliśmy szereg instytucji oraz osób mocno zaangażowanych w działalność artystyczną, edukacyjną i promocyjną. Współpracowała z nami Galeria Stara Łaźnia w Zawierciu poprzez: udostępnienie powierzchni na realizację warsztatów, nadzór merytoryczny, współorganizację warsztatów oraz promocję projektu.

 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.